W przedostatni dzień pobytu w Tajlandii wybraliśmy się Tuk-Tukiem na farmę węży w Bangkoku. Farma znajduje się niedaleko Lumpini Parku, który też mieliśmy w planach odwiedzić tego dnia. Harmonogram naszej ostatniej doby w Tajlandii wyglądał dość interesująco — przed południem idziemy oglądać pełzające gady, a popołudnie spędzamy w parku na szukaniu waranów (udało nam się znaleźć ich aż 7!) i na placu zabaw.
Ciekawiło nas w jaki sposób „ekstrahuje się” jad węży i jak na żywo wyglądają najgroźniejsze węże Azji Południowo-Wschodniej. Na szczęście do tej pory widzieliśmy węża w Tajlandii tylko jeden raz, na wyspie Koh Chang. Siedzieliśmy na pace samochodu terenowego i jechaliśmy przez dżunglę. Długi, ciemny wąż przepełzał nam przez jezdnię. Były to czasy jeszcze przed pojawieniem się Adama.
Jak to jest z tymi wężami w Tajlandii? Często zdarzają się ukąszenia przez węże?
Ukąszenia węży zdarzają się często w Tajlandii. Szczególnie zagrożoną grupą są tutaj mieszkańcy wsi. Schemat jest taki, że węże są przyciągane przez gryzonie żyjące wokół pól ryżowych. Gryzonie żywią się ryżem, a węże żywią się gryzoniami. Ale to nie jest tak, że tylko na wsi i w dżungli możemy spotkać jadowite pełzające gady. Jest ich też cała masa w Bangkoku. Jeden z największych portów lotniczych na świecie, Bangkok Suvarnabhumi został wybudowany na bagnistym terenie zamieszkiwanym przez węże, głównie kobry (te są zaliczane do jednych z najniebezpieczniejszych węży na świecie). Rezultat był taki, że zdarzało się, iż przylatujący do Bangkoku, po odbiorze plecaka z taśmy, znajdowali w nim… syczące zwierzęta ;). W 2016 roku to samo lotnisko wystosowało oficjalne przeprosiny za to, że… jeden wąż wpełzał do hali przylotów i owinął się na wózku bagażowym. Zauważyła go kobieta, która chciała z tego wózka skorzystać. Specjaliści z farmy węży potwierdzili, że wąż był niejadowity. Władze lotniska zapewniały, że jest ono dobrze zabezpieczone przed wężami. A temu udało się do hali przylotów przypełzać, bo… był bardzo mały.
Statystyki pokazują, że mieszkańcy Bangkoku częściej niż do pożarów, wzywają strażaków do relokacji węży, które wchodzą ludziom do gospodarstw. Chociaż tak naprawdę można byłoby zadać pytanie czy to nie ludzie wchodzą na tereny od lat zamieszkiwane przez węże. Strażacy szczególnie dużo pracy mają podczas sezonu deszczowego. Ulewne deszcze powodują wzrost liczby węży szukających schronienia w pomieszczeniach zamkniętych. Pracownicy infolinii alarmowej informują, że w stolicy łapią i usuwają około 60 000 węży rocznie, co daje nam 165 zgłoszeń dziennie. 80% „łapanek” dotyczy pytonów; pytona siatkowego i trochę rzadziej pytona birmańskiego.
Farma węzy w Bangkoku — co się na niej znajduje?
Farma węży to tak właściwie Instytut Pamięci Królowej Saovabhy. Instytut jest prowadzony przez Czerwony Krzyż i ma ściśle naukowy charakter. Na farmie pozyskuje się jad, który następnie jest wykorzystywany do produkcji surowicy, ratującej życie w przypadku ataku węża. Instytut wysyła surowicę do placówek medycznych w Tajlandii i w innych krajach Azji Południowo-Wschodniej.
My najpierw odwiedziliśmy muzeum tej instytucji, gdzie można zobaczyć szkielety węży, skórę węża, a nawet ich embriony. Na farmie jest też możliwość zgłębienia wiedzy dotyczącej tego, jak postępować (i jak nie postępować) w przypadku ukąszenia węża. Zasada jest prosta – ranę przemywamy wodą z mydłem i dzwonimy po pomoc albo udajemy się do najbliższego szpitala. Dobrze, jeżeli uda nam się uchwycić na zdjęciu węża, który nas ugryzł.
Na farmie węży w każdy dzień powszedni o godzinie 11.00 rozpoczyna się około półgodzinna „ekstrakcja jadu” (czy poprawnie to będzie „dojenie węża”?). Podczas „dojenia” zatrudnieni w Instytucie specjaliści pobierają od węża jad, w celu wykorzystania go do przygotowania surowicy. Drugim ciekawym programem na farmie jest pokaz węży, który rozpoczyna się o 14:00. Podczas pokazu pracownicy prezentują różne jadowite i niejadowite węże. Z bliska możemy zobaczyć np. kobrę królewską i grzechotnika bananowego, na zakończenie można zrobić sobie zdjęcie z pytonem tygrysim albinosem. Wielu ludzi uważa pytony za niebezpieczne węże. My też długo tak myśleliśmy. A okazuje się, że one nie są jadowite (choć mogą powodować bolesne ugryzienia, bo mają ostre zęby).
