21 najpiękniejszych cytatów o górach

Naszą pierwszą wspólnie zdobytą górą była Parnitha, która jest jednym z czterech szczytów otaczających Ateny. Nie jest to jakoś specjalnie majestatyczna góra, ma zaledwie 1400 m – porównywalnie tyle, co Tarnica w Bieszczadach albo Turbacz w Gorcach. Czy wejście na nią było łatwe? Trudne nie było, ale po drodze złapała nas potężna ulewa – na szlaku zrobiło się ślisko, a każda nitka w naszych ubraniach była przesiąknięta wodą. Niewielki masyw dał znać o swojej wielkości.  W schronisku Mpafi suszyliśmy przemoczone buty i skarpetki. A gorąca herbata z imbirem smakowała tam jak nigdzie indziej…

1. Góry mają w sobie coś magicznego, człowiek nie zje, nie dośpi, pachnie coraz gorzej, ale nie chce przestać się wspinać. W górach liczy się tylko tu i teraz. Nikt nic ode mnie nie chce, telefon nie dzwoni, a ja czuję, że z każdym krokiem przekraczam granice swoich możliwości. Kiedy na początku wspinaczki człowiek stoi przed szczytem i patrzy na potężną górę, czuje się przytłoczony. Kiedy patrzy na tę samą górę już po zejściu – jest dumny i ma wrażenie, że może osiągnąć wszystko… – Martyna Wojciechowska

2. Lubię góry, ponieważ sprawiają, że czuję się mały. Pomagają mi uporządkować to, co w życiu ważne – Mark Obmascik

3. Jeśli myślisz, że osiągnąłeś szczyt, znajdź nową górę – autor nieznany

4. Kiedyś ktoś mnie zapytał: „Dlaczego chodzisz po górach?” Odpowiedziałem, że ludzi można podzielić na dwa rodzaje: na tych, którym nie trzeba tej pasji tłumaczyć i na tych, których się jej nie wytłumaczy – Piotr Pustelnik

5. W górach musisz wykonać pewien wysiłek bez zapłaty. Jest to mistyka, szukanie czegoś wyjątkowego. Do tego trzeba mieć wyobraźnię i filozofię życiową. Nie każdego na to stać, nie każdemu się chce. Bo w górach nie ma granic, tam się szuka wolności. A samo przebywanie w górach łagodzi, eliminuje agresję. Są elementy rywalizacji, ale rywalizacji z wyznaczonym celem, a nie z przeciwnikiem – Krzysztof Wielicki

6. Słońce gór szybciej zbliża niż rozrywki miasta – Jan Alfred Szczepański

7. …wobec potęgi gór prościej odkrywa się siebie, a przynajmniej to, że większość granic i lęków to tylko ułomność naszego umysłu, poza którą zaczyna się wolność – Jacek Teler

8. …Góry tylko wtedy mają sens, gdy jest w nich człowiek ze swoimi uczuciami, przeżywający klęski i zwycięstwa. I wtedy, gdy coś z tych przeżyć zabiera ze sobą w doliny... – Andrzej Zawada

9. Góry sprzyjają pokorze, czyli prawdzie o sobie samym. Uczą jej między innymi przez to, że człowiek zmęczony wspinaniem nie ma ani sił, ani sił, by udawać, by ukrywać swoją prawdziwą twarz – ks. Roman Rogowski

10. Czasami myślę, że wspinam się dlatego, aby przekonać się, jak droga jest mi nasza szara codzienność. Wracając poznaję, jak smakuje kubek gorącej herbaty pod dniach pragnienia, sen po wielu nieprzespanych nocach, spotkanie z przyjaciółmi po długiej samotności, cisza po godzinach przeżytych w przeraźliwej wichurze – Wanda Rutkiewicz

11. Góry to fascynujące laboratorium, w którym człowiek jest podmiotem i przedmiotem badań. To, co biologiczne, styka się tu z tym, co duchowe, wielkość sąsiaduje z małością, życie ze śmiercią. Tu widać „królewskość” rodzaju ludzkiego – w wymiarze duchowym – i zarazem nasz zwierzęcy rodowód – Michał Jagiełło

12. Góry nie są stadionami, gdzie zaspokajam swoją ambicję zdobywania – są katedrami, gdzie praktykuję własną religię – Anatoli Boukreev

13. Pobudek do wspinania się po górach jest wiele, bardzo wiele, gdyż miłość do gór stanowi sferę doznań subiektywnych, a często też – irracjonalnych. Dlatego odpowiedzi „Dlaczego?” najlepiej szukać w samym sobie. Każdego pcha ku górze jego własna siła i każdy znajduje we spinaczce swoją własną radość – Józef Nyka

14. Gdy wyruszam w Tatry, czuję się stary i ociężały jak ptak pozbawiony skrzydeł, ale gdy z nich wracam, jestem odmłodzony i pełen życia – ks. Roman Rogowski

15. W górach szukam samotności, kontaktu z naturą, tego sam na sam ze sobą, mimo że obok może iść partner. Góry to dla mnie rozmowa ze sobą. Pójdę dalej czy nie? Czy stać mnie jeszcze na to? To są przeżycia, dla których tu jestem – Jerzy Kukuczka

16. No cóż – góry. Ziemia garbata; kalectwo. Ale jak każde kalectwo ma w sobie coś wyjątkowego, nieprzeciętnego, co każe się namyśleć. Skała syci się, karmi, napawa swoim milczeniem. Oto kości, od których odpadło mięso w ciągu przedhistorycznych stuleci – Jalu Kurek

17. Nigdy nie jesteś pogromcą góry. Góry nie mogą być pokonane – pokonujesz twoje własne nadzieje, obawy, słabości – Jan Alfred Szczepański

18. Góry dają człowiekowi, poprzez zdobywanie wzniesień nieograniczony kontakt z przyrodą – poczucie wewnętrznego wyzwolenia, oczyszczenia, niezależności – Jan Paweł II

19. Góry upajają. Człowiek uzależniony od nich jest nie do wyleczenia. Można pokonać alkoholizm, narkomanię, słabość do leków. Fascynacji górami nie można – Edmund Hillary

20. Świat wartości w górach jest prosty i przejrzysty dla każdego. Ale jest to absolut piękna i estetycznych doznań. Nie chcesz, nie jedziesz. Nie widzisz, nie przeżywasz. Wybór należy do Ciebie – Piotr Pustelnik

21. Kiedy jestem w górach nie istnieje świat zewnętrzny, zgiełk i pośpiech. Jest tylko natura i życie razem z jej rytmem. Ktoś może powiedzieć, że to tylko mój wymysł, bo przed życiem się nie ucieknie. Zależy kto co nazywa życiem – Piotr Morawski

Górskie cytaty przywodzą na myśl najpiękniejsze wspomnienia z wędrówek po „garbatej ziemi”. A jaka jest Twoja ulubiona sentencja o górach? Napisz w komentarzu.

Wróć